Zawsze myślałem, że własne warzywa to przywilej dla tych z hektarami ziemi i duszą rolnika. Okazało się, że wystarczy kawałek działki za domem, a nawet kilka doniczek na tarasie. Ten nasz mały ogródek to nie tylko źródło jedzenia — to nasz wspólny sposób na odpoczynek, naukę cierpliwości i kontakt z naturą, którego w zgiełku dnia…

W ogrodnictwie od dawna mówi się, że jedne rośliny lubią się bardziej, a inne mniej. To właśnie uprawy towarzyszące – sztuka sadzenia warzyw, ziół i kwiatów w taki sposób, żeby pomagały sobie nawzajem.

W tym tygodniu w moim ogródku zrobiło się naprawdę gwarnie, a to wszystko za sprawą świeżo wyklutych obywateli ptasiego świata, którzy właśnie opuścili gniazda i z impetem, często dosłownie, wpadli w wir samodzielności. Mowa oczywiście o młodych sikorkach bogatkach i kosach, które teraz można spotkać niemal wszędzie – pod krzaczkiem agrestu, na dachu szopy, a…

W końcu się doczekałem! Moje sadzonki ogórka wypuściły drugie liście! Tak, te drugie – te prawdziwe! Myślę, że jeszcze miesiąc i będę mógł przesadzić je do ziemi. W tym roku planuję posadzić 16 sadzonek ogórka, ale na wszelki wypadek wysiałem ich aż 25. Wiecie, jak to jest — wybiorę najładniejsze, a reszta cóż — trafi…

Ostatnie dwa dni były bardzo pracowite. Spędziłem z małżonką wiele godzin w sklepie ogrodniczym. Wspólne wypady do takich miejsc to zawsze wyjątkowe przeżycie. Ja gubię się wśród kwiatków, a moja lepsza połowa przemyka między sadzonkami warzyw, które można już kupić do ogródka.

Kończy się zima. Mam taką nadzieję! Wraz z pierwszymi cieplejszymi dniami pojawia się nieodparte uczucie ekscytacji – nowy sezon ogrodniczy jest tuż za rogiem!

Witajcie moi drodzy! Stało się! Zacząłem urlop! Nie chciałbym tutaj narzekać, że to tylko tydzień, ponieważ od niektórych ludzi trzeba odpocząć choćby właśnie 7 dni.

Jedyne co dobrego mogę powiedzieć o szczurach to to, że mają świetny gust, przynajmniej jeśli chodzi o jedzenie. Zawsze pojawiają się tam, gdzie czekają na nich same smakołyki.

Dziś, podczas spaceru przez centrum mojej pięknej wsi, spotkałem niezwykłego mieszkańca – grzyba! Rósł sobie dumnie obok dość ruchliwej ulicy. Był piękny, duży, choć zapewne zamieszkany przez robaczki.

Pamiętacie, jak dwa tygodnie temu zbudowałem w zakamarku mojego ogródka kącik z karmnikiem dla ptaków? Muszę przyznać, że jestem z niego bardzo zadowolony.

Pierwsza połowa września prawie za nami, a przez ostatnie dni ciągle pada deszcz i nie mam okazji zająć się ogródkiem. Bardzo mnie to smuci, ale dziś wyjątkowo skorzystałem z chwili, kiedy na moment wyszło słońce, i poszedłem trochę się pobrudzić!

Lato w pełni, a wraz z nim upalne dni, które nie dają chwili wytchnienia. W moim małym ogródku temperatura regularnie przekracza 30 stopni w cieniu! Czasami pojawia się odrobina deszczu, ale zamiast ulgi, przynosi ze sobą tylko dodatkową wilgoć i duszność.

Mój mały ogród to moje szczęśliwe miejsce, nad którym pracowałem przez ostatnie dwa lata, przekształcając go w prawdziwą oazę pełną pysznych warzyw. Choć przestrzeń jest ograniczona, udało mi się stworzyć drewniany taras do relaksu, przemyśleń i grillowania, a także ścieżkę wiodącą między grządkami przez wielkie rabarbary i kwitnące papryki. Na jesień i zimę planuję wprowadzić…

Sierpień to ten magiczny czas, kiedy letnie wieczory zapraszają nas na taras, a mały ogródek warzywny staje się prawdziwą oazą spokoju i radości. To idealny miesiąc, by cieszyć się plonami, które dojrzewają na naszych oczach, i by zbierać świeże warzywa prosto z grządek.

W tym tygodniu miałem ambitne plany dotyczące mojego małego ogródka. Chciałem usunąć warzywa, które już nie owocują, w szczególności najstarsze krzaki ogórków, przeplewić grządki, wkopać pieniek z grzybnią boczniaka w ziemię i zrobić skrzynie na warzywa w szklarni. Jednak z tych wszystkich planów udało mi się jedynie zacząć budowę skrzyń. Niestety, zrobiło się zbyt gorąco…

No cóż. Chciałbym już zrobić kilka potraw z tego, co rośnie w moim ogrodzie! Jestem najbardziej niecierpliwym ogrodnikiem! Uwielbiam patrzeć, co zmieniło się z dnia na dzień.

To znowu ja! Dzisiaj chciałbym się z Wami podzielić moją niesamowitą przygodą, związaną z pogodą. Pewnie zauważyliście, że ostatnio panuje prawdziwy chaos klimatyczny.

Cześć dziwaki! W dzisiejszym wpisie chciałbym podzielić się z Wami moimi doświadczeniami i planami związanymi z moim małym ogródkiem w mieście. Mam nadzieję, że zainspiruję Was do własnych eksperymentów i zabaw z ogrodnictwem. Zapraszam do lektury!

Cześć, drugi dzień z rzędu! W tym wpisie chciałbym podzielić się z Wami moimi planami na nowy rok. Nie są to może jakieś wielkie i ambitne cele, ale dla mnie mają duże znaczenie i sprawiają mi radość. Mam nadzieję, że Was też zainspirują i rozbawią.

Witajcie po dłuższej pauzie! Dziś opowiem Wam o moich przygodach z ostatniego tygodnia, który był pełen niespodzianek i wyzwań. Jak wiecie, pogoda w tym roku jest bardzo kapryśna, zwłaszcza tu gdzie mieszkam i nie chce mi dać prawdziwej zimy.

Nie uwierzycie, co się dzisiaj stało. Szedłem sobie spokojnie przez mój mały ogródek, marząc o kawie i świętym spokoju, gdy nagle, jak z horroru klasy B, zauważyłem coś dziwnego na jednej grządce. Wśród mulczu i suchych, lekko zgniłych liści wyrastały małe, brudne grzyby polne.

Dżdżownice w ogródku warzywnym to nie tylko pożyteczne, ale i niezwykle ciekawe stworzenia. Wiele osób zastanawia się, czy należy je dokarmiać zimą, gdy temperatura spada i gleba zamarza. Postanowiłem odpowiedzieć na to pytanie, korzystając z informacji zebranych przez ostatni rok — bo kto by nie chciał wiedzieć, jak dogodzić dżdżownicy w styczniu?

Prawdopodobnie niewielu z Was wie, że muzyka jest magicznym eliksirem dla ogródka warzywnego. Nie tylko mojego, ale dla każdego ogródka, w którym rosną szczęśliwe rośliny. To, co w rzeczywistości powinno być popartym nauką procesem, pod wpływem dźwięków zamienia się nagle w symfonię zielonych marzeń!

Kończy się ładna pogoda, a prace w ogródku prawie na finiszu. Czekam jeszcze na kilka zaworków do nowego systemu podlewania — idą z Chin, więc może zdążą przed wiosną, a może nie. I dobrze, bo przynajmniej mam wymówkę, żeby nie robić nic więcej.

Miałem nic nie robić, a jednak zrobiłem. Sumienie mówiło — zostaw, odpocznij — ale ręce już grzebały w internecie. I znalazłem! U chińczyków — jak zwykle. Trochę tandetne, ale działają dokładnie tak, jak powinny. Chińskie wynalazki. Teraz mam nowy, fantastyczny system do podlewania doniczek! Nawet sąsiad patrzy z zazdrością — albo z niedowierzaniem, trudno powiedzieć.

Prace trwają, ale już jestem bardzo blisko końca! Z mniej oczekiwanych rzeczy — zakwitły truskawki. W październiku! Chyba chcą mnie zaskoczyć bardziej niż rachunek za prąd. Zostało mi też sporo ziemi po przekopaniu i wyrównaniu miejsca pod tunele. Nie wiedziałem, co z nią zrobić, ale jak zwykle małżonka uratowała sytuację. Mamy teraz piękną, malutką szklarnię…

Piękna pogoda, gdyby nie jesienny katar powiedziałbym, że mamy lato. Idealny czas na kontynuowanie prac w małym ogródku! Poziomki postanowiły zakwitnąć, żeby umilić mi pracę. Bardzo miło z ich strony – chyba mają lepsze serce niż niektórzy ludzie. Ciekawe, czy jeszcze doczekam się w tym roku owoców, czy tylko nadziei?

Nastał kolejny piękny dzień z łopatą w ręce! Możliwe, że jeszcze Was to dziwi, ale ja kocham pracę w ogrodzie. Dla mnie to nie tylko relaks, ale też legalna forma terapii z elementami siłowni. A satysfakcja? Bezcenna!

Co by się stało, gdybym sobie darował i nie zrobił nic w ogródku w piękny słoneczny dzień? Zwłaszcza, jak kurier przyniósł śliczną, małą szklarnię? Byłbym chory! A tak, jestem tylko przeziębiony. Sukces!

Moi drodzy, dziś mam zaszczyt ogłosić światu moje najnowsze osiągnięcie — jesienne przeziębienie! Tak, to ten magiczny czas, kiedy mężczyźni na całym globie wreszcie mogą poczuć się jak bohaterowie dramatu medycznego.

No i stało się! Pogoda jak z folderu reklamowego, wolny dzień, więc, zamiast leżeć plackiem — wziąłem się za tę mniej wredną połowę ogródka. Trawnik? Prosta sprawa: kosiarka, nawóz i po robocie. Zielono i równo.

Jesienne porządki w ogrodzie to nie tylko obowiązek, ale i doskonała okazja, żeby się trochę poruszać, zanim zima zamrozi nam tyłki. Najlepszy moment? Przełom września i października — wtedy jeszcze nie pada non stop, a komary już się wyniosły. Plan na ten czas: przycinanie roślin, wyrywanie chwastów, grzebanie w glebie i ogólne szykowanie małego ogródka…

Wkrótce skończy się lato, dnia ubywa, wieczory robią się coraz chłodniejsze, a rośliny zaczynają powoli przekwitać. Cykl życia trwa, a pory roku nieubłaganie się zmieniają. Mój mały ogródek już wkrótce przejdzie jesienną metamorfozę, a wraz z nim również blog i media społecznościowe!

Wreszcie jakaś zmiana w pogodzie! Na razie ciepło i sucho, ale prognozy już ostrzegają, że to tylko chwilowa łaska niebios. Korzystam, zanim znowu zacznie lać jak z cebra!

Deszcz leje jak z cebra, a ja siedzę na tarasie i knuję. Jak podrasować mój mały ogródek na przyszły sezon? Plany mam tak wielkie, że aż się boję, co z tego wyjdzie. Połowę ogródka przekopię, wrzucę kartony, które przyciągną dżdżownice, dorzucę liści, trochę kompostu i innych cudów, żeby ziemia była pulchna i gotowa na wiosenne…

Mam już serdecznie dosyć tego zimnego wiatru i nieustannego deszczu!

Pewnego razu w malutkim ogródku rosła pewna ambitna cebula. Marzyła, by zostać największą, najsmaczniejszą cebulą w mieście.

Stałem tak, zachwycony rosnącym ogródkiem, gdy nagle je ujrzałem — maleńkie, czerwone kropki pokusy. Dłoń sama drgnęła, by zerwać choć jedną poziomkę!

Pławiłem się właśnie w ziołowej oazie, gdy przyszło olśnienie! Moje rośliny trzeba przyciąć i muszę kupić elektryczną suszarkę, bo nie ma poważnych ogrodników bez przesadnie drogich gadżetów!

Planując mój mały ogródek warzywny w mieście, postanowiłem wykorzystać każdą wolną przestrzeń — włącznie z naszą ponurą szopą — obecnie domem dla śmietników i mojej inwestycji w narzędzia ogrodnicze.

Grzegorz! – tak żona zwraca się do mnie za każdym razem, gdy wpadnę na genialny pomysł. Tym razem dodała, że nie mogę po prostu pójść do lasu i nakopać ziemi do naszych nowych doniczek, uparcie twierdząc, że w tym piachu nic nie wyrośnie.

Gdy tylko dotarło do mnie, że chcę założyć ogródek warzywny, pierwsze co zrobiłem, to wmaszerowałem do domu na negocjacje z małżonką. Nie były to łatwe rozmowy. Żona oznajmiła stanowczo, że absolutnie nie mogę uprawiać warzyw, ponieważ jestem łysy jak kolano! Tak, to był jej niepodważalny argument.

Pewnego zimowego dnia stałem przed domem i szorowałem śmietnik – gdy nagle uderzyła mnie błyskotliwa myśl. A może by tak zamienić ten smętny skrawek miejskiej zieleni (razem z tarasem, gołymi ścianami i parapetami) w warzywny ogródek?